vriendelijk en zonder oordeel

innerlijke-getuige“Ontwikkel een oordeelloze innerlijke getuige”. Gisteren kwam ik deze zin weer tegen, geschreven op een geeltje, het zat in mijn opschrijf & tekenboekje. Waar had ik dit eerder gelezen? Ik herinner me nog de raakheid van deze zin toen ik hem voor het eerst las. De noodzaak om die woorden vast te leggen, zodat ik ze niet zou vergeten.

eigen coach op het balkon

Ik vergat het geeltje, maar niet die oordeelloze innerlijke getuige. Al snel maakte ik er een beeld van, een persoon. Iemand die op het balkon zit, vriendelijk naar beneden kijkt, observeert. Die figuur op het balkon, dat is mijn eigen coach. Eentje die altijd in de buurt is en zonder oordeel kijkt naar de dingen die ik doe (of nalaat), de woorden die ik uitspreekt (of binnenhoudt), de gevoelens die mogen binnenkomen (of worden ontkent). Het is een praktische manier om én vriendelijk voor jezelf te zijn én wakker te blijven.

Een innerlijke getuige, een eigen coach hebben we allemaal.  Waar huist die van jou?