Vrijdagochtend, rond 9.30 uur liep ik café Kobalt binnen, nieuwsgierig maar ook positief gespannen. Vandaag zou ik ervaren wat er gebeurt in het Filosofisch Lab. Het café was gezellig én bruin, gelegen aan de Singel te Amsterdam. Toen ik binnenkwam herkende ik “het lab” direct. Was het de uitnodigende blik van het groepje mensen in de hoek? De rustige glimlach van haar, Kiki? Ik schoof aan en bestelde cappucino. Oke, daar gaan we…
Het Filosofisch Lab neemt je mee op een ‘denkavontuur’. Na mijn aanmelding voor de open aanschuifsessie – drie dagen voor de bewuste vrijdag- begon dit avontuur eigenlijk al. Want de Lab-sessie start met ‘een eigen vraag als startpunt voor reflectieonderzoek’. Mijn interne gesprek begon na aanmelding direct te draaien. “A: Wat wil ik onderzoeken? Is dit een relevante vraag? B: Mwah, klinkt aardig maar het klopt niet. A: Hoezo? B: Dat is een bijverschijnsel, niet de essentie. A: Tja (zucht). Zo dan? Of zo? B: Misschien.. A: Of zo? B: Misschien..”
Vrijdagochtend, in café Kobalt, kreeg ik een geel schrift, voor mijn gedachtenspinsels. Als start schreef ik mijn vraag op een papier wat ik, na dubbelvouwen voor me neerzette. Ook Kiki Verbeek, de filosofisch gespreksleider, bracht een startvraag in. Dat was fris! In een groep van vijf ontstond een open onderzoek: individueel én gezamenlijk vol interessante boemerangeffecten. Mijn vraag werd steeds puntiger, steeds basaler. En dat zonder uitgebreid gepraat. In een open en relaxte sfeer, respectvol en met ruimte voor humor.
Ik was deelnemer maar natuurlijk keek ik – vanuit professionele interesse- ook naar de gebruikte methode en wijze van begeleiding. De ogenschijnlijke eenvoud van het concept is een doordachte methode. Het zit fantastisch in elkaar. Mijn bewondering gaat uit naar de gespreksleider en de prachtige werkwijze. En dit alles via waardebepaling achteraf. Geinteresseerd? Kijk dan naar het programma op de site van het Filosofisch Lab.