Het gebeurde vanochtend in een podcast op De Correspondent. Georgina Verbaan werd geïnterviewd, haar onrust knalde uit mijn speakers. ‘Wat is er aan de hand?’, ik vroeg het me af. De interviewer deed zijn best om haar te bereiken. Het lukte niet. De eenzaamheid voelde tastbaar.

eenzaamheid in de dialoog

Die week ervoor begeleidde ik een dialoog voor alleenstaande senioren. En ja, ook hier zit de eenzaamheid aan één kant van de tafel. Aan de overkant van dezelfde tafel zitten senioren die graag aandacht en warmte willen geven. Hun armen staan wijd open. Helaas, hun aanbod lijkt niet te passen op de wensen van de eenzame contactzoeker. De afwijzing wordt zichtbaar. Als dialoogbegeleider vraag ik me af: ‘Wat staat me te doen? Gaat het nog ergens heen?’ Ik ben zoekend.

stilte doet zijn werk

Ik kies mijn werkwijze en leun achterover, doe helemaal niets. Gespreksbegeleiding in stilte. En de stilte doet z’n werk. Ineens hoor ik de eenzame contactzoeker zeggen: “ik zit tegenover jullie. Ik had ook bij jullie kunnen zitten”. Haar verlorenheid lijkt ineens even verdwenen. Mijn antenne gaat aan. ‘Vindt ze haar eigen ingang?’  In afwachting zeg ik: “veranderen van zitplaats kan altijd”. En voilà, ze staat op. Rustig beweegt ze naar de overkant. Ze gaat zitten tussen een man en een vrouw die haar met plezier ontvangen. Haar gezicht begint zelfs een beetje te stralen. Ze wordt uitgenodigd voor een kopje koffie, ze accepteert.

Meer weten over de dialoog als krachtig middel voor contact en verbinding? Ik kom graag meer vertellen. Telefoonnummer: 06 – 22 600 752.